ลงเขาครั้งที่หนึ่ง

.

.

วันนี้มาขอเคาะสนิม blog นี้ด้วยการประเมินผลทริปสกีที่ผ่านมา

(1) เรื่องการเดินทาง

นับว่าพอไหว ขาไปนั่งเบียดกันหน่อยแต่ถือเป็นการอบอุ่นร่างกายไปในตัว ขากลับแยกย้ายกันกลับไปตามธุระของตน เข้าใจว่าพี่ป้อง พี่อาร์ท และท๊อป จะได้รับความสะดวกตามอัตภาพกับการนั่ง public transport แต่ถึงจะไม่สะดวกยังไง ทางทีมงานเราก็ไม่สงสาร เพราะแอบสมน้ำหน้าที่กลับไปก่อน

(2) เรื่องสัมภาระ

ตัวผมเองเอาเสื้อผ้ามามากเกินจำเป็น เพิ่งเคยมาอยู่ชาเล่ท์ทั้งอาทิตย์เป็นครั้งแรก ยังกะไม่ถูก พวกชุดใส่เล่นสกีความจริงสามารถใส่ชุดเดิมทุกวันได้ เปลี่ยนแต่เสื้อข้างในสุดก็พอ (ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะไม่เจอฝนหรือหิมะตก เราก็เลยไม่ต้องเปียกกัน) ถ้าใช้เสื้อชั้นในสุดแบบมีเทคโนโลยีที่ทำให้เหงื่อไม่เกาะเหมือนฆ้อน เสื้อก็จะไม่เหม็น สามารถใส่ตัวเดียวมันทั้งอาทิตย์ได้เลย

ส่วนที่ทุกคนยังสงสัยก็คือ พี่อาร์ท…. เฮียอยู่สองวัน ไม่ทราบว่าในเป้นั้นมันคืออะไรบ้างครับ อย่างกับไปอยู่แคมป์อพยพหนึ่งเดือนแน่ะ ว่างๆ แวะมาแจกแจงด้วย

(3) เรื่องอาหารการกิน

ลองกันมาหลายทริปหลายวิธี คราวนี้ลองโมเดลแบบไม่เตรียมวัตถุดิบอะไรไปเลย แต่ไปซื้อกันสดๆ ปรากฎว่าของเหลือบานเบอะเหมือนเดิม เรื่องกินนี่ยากบริหาร จริงๆ ทริปต่อๆ ไปก็พยายามออกแบบกันใหม่ว่าเอาไงดีให้ลงตัวที่สุด อย่างไรก็ดีอาหารเราเปรมกันทุกมื้อ ทั้ง raclette ไข่เจียว สุกี้ สปาเก็ตตี คนที่ไม่ได้มาเสียชาติเกิดมาก

(4) เรื่องที่พัก

ทุกคนรักษากฏค่ายเรื่องความสะอาดอย่างเคร่งครัด บ้านเรียบร้อยดีมากจนถึงวันสุดท้าย ตัวบ้านเองก็ไม่เลว มีทั้งอุปกรณ์ครบครัน เครื่องใช้ต่างๆ สะดวก รวมทั้ง location ที่ใกล้กับทุกสิ่ง ที่สำคัญราคาไม่แพงเท่าไหร่ ความจริงเราไปกันช่วง low season (มีอยู่ week เดียวนี่แหละ) ราคาเลยถูกกว่าปกติถึงสามเท่าตัว คนที่ไม่ได้มาเสียชาติเกิดมาก

(5) เรื่องสกี

แทบไม่ต้องบรรยายเพิ่ม คนที่ไม่ได้มาเสียชาติเกิดมาก ส่วนคนที่มาแล้วไม่ได้เล่นทุกวันอย่างพี่ตอย มิ้น ก็น่าเสียดายเช่นกัน ครั้งนี้อากาศดี แดดออกทั้งอาทิตย์ คนที่ไม่ได้มาเสียชาติเกิดมาก หิมะเยี่ยม ส่วนเขาทั้งเขาเล่นยังไงก็ไม่หมด เราได้ชมทั้งวิว panorama วิวกลางป่าสน วิวเหว วิวพระอาทิตย์ตก คนที่ไม่ได้มาเสียชาติเกิดมาก

(6) ที่สุดของที่สุด

ข้าวของเยอะที่สุด – พี่อาร์ท

เริงที่สุด – พี่อาร์ท

skype มากที่สุด – เจี๊ยบ (ขนาดไม่มายังติดอันดับ)

งานเข้าที่สุด – ฆ้อน

แฟชั่นที่สุด – ฆ้อน

ขำที่สุด – เกมมาริโอ้ Wii

ใจสู้ที่สุด – พี่อาร์ท (ล้มยังไงก็ยังสู้)

ล้มกลิ้งที่สุด – พี่อาร์ท หน่อง หมู สามรายนี้สูสีมาก ยากตัดสิน

ทุ่มเทที่สุด – ท๊อป (อาจารย์ท๊อปยังทุ่มเทสอนเหมือนเดิม)

เซ็งที่สุด – วันแรกรถติดมาก เป็นชั่วโมง

หอยหลอดที่สุด – ซูม(เอากุญแจบ้านไปซ่อน)

ดุที่สุด – …… (ดุขนาดไหน ชื่อยังไม่กล้าเอ่ย)

ป่วยที่สุด – พี่ตอย

ไหม้เกรียมที่สุด – ป๊อปคอร์น

ผิดหวังที่สุด – บ้านไม่มีเน็ท

สะใจที่สุด – พี่ป้องโดนยัดหมู

มันส์ที่สุด – ยัดหมูพี่ป้อง

หมูที่สุด – พี่ป้อง

บ้าบิ่นที่สุด – ซูม (เล่นสกีวันแรก ขึ้นยอดเขาเลย)

บ้าบอที่สุด – เล่นลูช (หรือโกคาร์ทบนหิมะนั่นเอง) ลงเขากว่าสามกิโล (นัต ฆ้อน มิ้น)

สปิริตที่สุด – ฆ้อน(นอกจากยอมที้ง “งาน” มาสกี แล้วยังมีแบกกล้องขึ้นเขาไปเก็บรูปสวยๆ มาอีก)

อาหารหรูที่สุด – บานาน่าสปริทฆ้อน

อาหารยอดนิยมที่สุด – ไข่เจียว กับ สปาเก็ตตี สูสีมาก

อาหารเหลือเยอะที่สุด – มันฝรั่ง

เสียดายเงินมากที่สุด – พี่ตอย​(ซื้อ pass ทั้งสัปดาห์ ได้เล่นแค่สามวัน)

เสียชาติเกิดที่สุด – คนที่ไม่ได้มา

.

.