บันทึกการผจญภัยของลิงสาว
เขียนโดย ฝนถึงเพื่อนๆ ATSS ขณะบินอยู่เหนือประเทศอะไรบ้างก็ไม่รู้ (แต่ยังเขียนไม่เสร็จเพราะหลับไปซะก่อน มาเขียนต่อตอนอยู่เมืองไทยจ้ะ) ^w^
แด่……ผองเพื่อน ATSS ผู้ทำให้ลิงทั้งโลกสดใส
นิทานเรื่องนี้ based on true story ได้แรงบันดาลใจมาจาก นิทานวันกลับ เขียนโดยเพื่อนๆ สำหรับวันกลับบ้านของฝน
ปฐมบทการเดินทาง
กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งหิมะไม่เคยตก มีลิงสาวตัวหนึ่ง ได้รับคำสั่งจากปรมาจารย์ให้เดินทางไปศึกษาคัมภีร์เคล็ดลับวิชาที่ดินแดนตะวันตกอันลึกลับ มันเกือบจะได้ไปไกลถึงดินแดนแห่งโลกเสรี แต่แล้วก็มีผู้รู้มาชี้ทางสว่างว่า แท้ที่จริงนั้น คัมภีร์เคล็ดลับวิชาอยู่กับ “คนที่คุณก็รู้ว่าคือใคร” (WHO) ลิงสาวไม่รอช้า รีบออกเดินทางตามหาคัมภีร์เคล็ดลับวิชาในทันที และนี่คือจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งใหม่ในชีวิตของมัน ^w^
ปรมาจารย์ริปปาป้า
ลิงสาวเดินทางมาพำนักอยู่ ณ เมืองเจนี่ กองบัญชาการสำคัญของ “คนที่คุณก็รู้ว่าคือใคร” มันเดินทางมาพร้อมกับเพื่อนลิงอีกหนึ่งตัวที่สำเร็จสุดยอดวิชาจากสำนักเดียวกัน เนื่องจากวิถีชีวิตของลิงสาวสองตัวนี้ไม่ค่อยจะเหมือนกันนัก เจ้าลิงสาวจึงใช้ชีวิตอยู่อย่างหงอยเหงา ค่อยๆ ฝึกเคล็ดลับวิชาอย่างเงียบๆ ท่ามกลางธรรมชาติอันสวยงาม โดยหวังว่ามันจะสำเร็จวิชาและได้เดินทางกลับดินแดนตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์ในเร็ววัน เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า วันแล้ววันเล่า จากวันเป็นเดือน จากเดือนก็เป็นหลายๆ เดือนน่ะสิ!
แล้ววันหนึ่งบนโลก cyber ขณะที่ลิงสาวกำลังทำการ round facebook อยู่นั้น [round เป็นคำกิริยา ย่อมาจาก ward round ซึ่งเป็นการตรวจผู้ป่วยใน ซึ่งปกติแพทย์จะต้องทำเป็นประจำทุกวันเช้าเย็น การ round facebook ก็เหมือนกับ ward round คือต้องทำเป็นประจำเช้าเย็นเช่นกัน แต่อาจจะเพิ่มเวลาก่อนนอนมาด้วยก็ได้ ;)] มันก็ได้พบกับ friend request ชื่อแปลกประหลาด “ริปปาป้า”
มันคิดในใจว่า “ใครกันนี่ ชื่อไม่คุ้นเลย ไหนๆ ลองดู profile pic หน่อยซิ รูป profile ดูคุ้นๆ”
“เฮ้ย….นี่มัน….หนึ่งในปรามาจารย์ของเรานี่หว่า…แต่เอ๊ะ คุณครูแลดูสมบูรณ์ขึ้น ท่าทางจะมีความสุขสนุกสนานเป็นแน่แท้”
หลังจากวันนั้นที่มันกด accept friend request ของปรมาจารย์ริปปาป้า ชีวิตของมันก็เริ่มมีสีสันมาแต่งแต้ม ไม่หงอยเหงาอีกต่อไป ^o^
สมาคมรวมลิง
ปรมาจารย์ริปปาป้า เป็นปรมาจารย์สำนักข้างห้อง สมัยที่ลิงสาวกำลังศึกษาวิชาขั้นพื้นฐานอยู่ ขณะนี้ปรมาจารย์ริปปาป้า ได้รับทุนจากรัฐบาล Swatch มาทำโครงการวิจัยเรื่อง Mass communication ณ เมืองโลซี่ ปรมาจารย์ริปปาป้าบอกว่าจริงๆ แล้ว มีลิงซ่าส์แห่งโลกตะวันออกมากมายที่อาศัยอยู่ในสมาพันธรัฐ Swatch ได้ตั้งแก๊งขึ้นมา มันเหล่านั้นขนานนามแก๊งของตนเองว่า สมาคมรวมลิงแห่งโลกตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์ในสมาพันธรัฐ Swatch (สรลลตออศสสส….เอิ่ม ตัวย่อยาวขนาดนี้ใครจะไปจำได้ฟระ ขอเรียกสั้นๆ ว่า “สมาคมรวมลิง” ละกัน) โดยปรามาจารย์ริปปาป้า สัญญาว่าจะเป็นผู้พาลิงสาวสมัครเข้าแก๊ง สมาคมรวมลิงฯ ในลำดับถัดไป
อันที่จริงลิงสาวก็มีโอกาสได้เข้าพบหัวหน้าแก๊งสมาคมรวมลิงแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อคราวด๊อกเตอร์ผู้มีชื่อแห่งดินแดนตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์เดินทางมาเยี่ยมเยือนเมืองเจนี่ แต่ตอนนั้นมันก็ไม่ได้ติดต่อทางแก๊งไปอีก (ลิงสาวฝากกระซิบมาว่า มันแอบเสียดายจนถึงทุกวันนี้!)
แต่คงเป็นเพราะชะตาฟ้ากำหนด ให้ลิงสาวได้เป็นสมาชิกสมาคมรวมลิง ทำให้มันมีโอกาสได้เข้ากราบคารวะปรมาจารย์ริปปาป้าตัวเป็นๆ ณ เมืองโลซี่ ในวันหนึ่งหลังจากมันกลับจากประชุมที่เมือง มองเธอว์
ปรมาจารย์ริปปาป้า พาลิงสาวมาทานข้าวเย็น ร่วมกับลิงตั่วเฮีย ลิงหน้ามึน และลิงหยอย
ลิงตั่วเฮีย เป็นลิงจากโลกตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์ที่เดินทางไปศึกษาต่อที่ดินแดนแห่งโลกเสรี แต่ย้ายตามปรมาจารย์มาทำวิจัย ณ เมืองโลซี่ (ชื่อเรียกลิงตัวนี้ ห้ามเขียนเป็นภาษาปะกิดเด็ดขาด เพราะอาจทำให้ออกเสียงเพี้ยนเป็นสัตว์เลื้อยคลาน 4 ขาชนิดหนึ่งได้ >.<)
และด้วยความที่โลกเบี้ยวๆ ใบนี้มันกลมจัด ลิงสาวได้รับรู้ว่าลิงหน้ามึนเป็นเพื่อนของเพื่อนของมัน (งงมั้ย ลิงสาวมีเพื่อน และเพื่อนของมันเป็นเพื่อนของลิงหน้ามึน) แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นหรอก ยังคงมึนๆ งงๆ ต่อไป 5555
ส่วนลิงหยอย คาดว่ามันได้รับสมญานามนี้มาจากผมหยักศกดำสลวยหยิกหยอยของมันนั่นเอง
ณ ร้านอาหารแห่งนั้น แก๊งลิงย่อยๆ ของเราถูกคุกคามจากชะนีเจ้าถิ่น ลิงสาวรู้สึกกลัวเล็กน้อยถึงปานกลาง แต่ปรมาจารย์ริปปาป้าก็ไม่ได้แสดงท่าทีเช่นไรออกมา ยังคงใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว ทำให้ลิงทุกตัวรอดชีวิตมาได้
เริง
ลิงสาวได้มีโอกาสร่วมกิจกรรม “เริง” ของสมาคมรวมลิงเป็นครั้งแรกที่บ้านของลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ เนื่องในโอกาสครบรอบวันเกิดไม่รู้กี่ปีของหัวหน้าแก๊งลิงโลซี่ ที่ควบตำแหน่งหัวหน้าแก๊งสมาคมรวมลิงไปด้วยในตัว และเป็นวันคล้ายวันเกิดครบรอบ 100 ปีของลิงไฮโซ ศิษย์น้องของลิงตั่วเฮีย (คือจริงๆ ก็ไม่แน่ใจว่าลิงไฮโซอายุเท่าไหร่ แต่หลักฐานบนใบหน้าของมันบอกว่าอายุประมาณนี้แหละ 555)
ลิงสาวได้เรียนรู้ว่าคำว่า “เริง” เป็น jargon ประจำสมาคมรวมลิง มันเป็นคำนามหมายถึงกิจกรรมที่ลิงหลายๆ ตัวมารวมตัวกันโดยพยายามนัดหมายซึ่งกันและกันมาก่อน เพื่อพบปะสังสรรค์ รับประทานอาหาร และ ร่วมเสวนา (เรื่องชาวบ้าน!) ที่นี่นอกจากปรมาจารย์ริปปาป้า และลิงตัวอื่นๆ ที่ลิงสาวเคยรู้จักมาก่อนแล้ว มันยังได้พบกับ
ลิงหน้าเด็ก ลิงสาวแห่งเมืองโลซี่ ที่สำเร็จเคล็ดวิชาสูงสุดที่ทำให้หน้าเด็ก แม้อายุจะผ่านไปพันปีแล้วก็ตาม (ด้วยความเคารพนะคะ ^^”)
ลิงนักวิเคราะห์ ลิงหนุ่มแห่งเมืองโลซี่ ที่ชอบคิดวิเคราะห์เหตุการณ์ต่างๆ รอบตัวตลอดเวลา ลิงตัวนี้มีความรู้และมุมมองหลากหลายน่าสนใจทีเดียว เพียงแต่บางครั้งมันชอบทำหน้าเครียดกับเรื่องทุกเรื่อง…ระวังแก่เร็วนะ จะหาว่าเจ้ไม่เตือน 5555
ลิงเจ้หญิงใหญ่ ลิงสาวแห่งเมืองเจนี่ ลิงเจ้หญิงใหญ่เป็นอีกหนึ่งบทพิสูจน์ว่าโลกเบี้ยวๆ ใบนี้มันกลมอย่างน่าประหลาด เพราะเธอเป็นเพื่อนสมัยวัยเยาว์ของศิษย์พี่ของลิงสาว ณ สำนักเดิม มันรู้สึกว่ามันกับลิงเจ้หญิงใหญ่มีอะไรคล้ายๆ กันหลายอย่าง ทำให้พูดคุยกันถูกคอ และสนิทสนมกันในเวลาอันรวดเร็ว นอกจากนั้นมันยังสามารถปรึกษาลิงเจ้หญิงใหญ่ได้ทุกเรื่องอีกด้วย
ลิงเจ้หญิงน้อง ลิงสาวแห่งเมืองโลซี่ น้องสาวของลิงนักวิเคราะห์ สวย สดใส ร่าเริงอยู่ตลอด มักจะโดยลิงตั่วเฮียแกล้งอยู่เสมอๆ
ลิงจากเมืองหลวง เป็นลิงที่อ้างว่าตนเองเดินทางมาจากเมืองหลวงของสมาพันธรัฐ swatch เล่นเปียโนเก่ง พูดภาษาเยอรมันได้ และพยายามฝึกพูดภาษาฝรั่งเศส แต่ลิงหลายๆ ตัวให้ความเห็นตรงกันว่ามันช่างไม่เหมาะกับภาษาฝรั่งเศสเอาซะเลย (พิจารณาตัวเองนะ ลิงจากเมืองหลวง 555) เจ้านี่ก็เป็นอีกบทหนึ่งพิสูจน์ว่าโลกเบี้ยวๆ ใบนี้มันกลมจริงๆ นะ! (เพราะมันเป็นเพื่อนของเพื่อนของลิงสาวนั่นเอง…สรุปแล้วลิงสาวมีเพื่อนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย 555)
ลิงนักกฎหมาย ลิงสาวแห่งเมืองเจนี่ ผู้มีความรู้ด้านกฎหมายอยู่เต็มเปี่ยม เรื่องกฎหมายนี่มาปรึกษาเธอได้เลยนะ
ลิงซูรี่ ลิงหนุ่มแห่งเมืองซูรี่ผู้มีอารมณ์ศิลปิน ชอบเขียนบล๊อกและโพสท์ให้ฟังเสียงลมพัดสิ่งนั้นสิ่งนี้อยู่เสมอๆ พร้อมกับพกความเฮฮาและสูตรลับพิเศษ “มิ้นท์ปั่น” ที่ทุกคนได้ชิมแล้วต้องตะลึง!
ลิงเซอเซอ ลิงหนุ่มแห่งเมืองเจนี่ผู้พลิกผันชีวิตตัวเองมาร่ำเรียนในสิ่งที่ตนใฝ่ฝัน จากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว ขอให้ตามความฝันให้สำเร็จนะ
ลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ ให้ความกรุณาแก๊งลิงมาก เอื้อเฟื้อจวนของตนให้เป็นสถานที่สำหรับการเริง ทั้งๆ ที่วันรุ่งขึ้นศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ จะต้องเดินทางไปปฏิบัติภารกิจสำคัญ ณ ดินแดนตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์
กิจกรรมเริงวันนั้นประกอบด้วยการกินอย่างสนุกสนาน การร้องเพลงคลอเสียงกีต้าร์ของลิงซูรี่ (ลิงซูรี่โปรมากๆ เล่นเพลงได้ตาม request เลย ขอขอบคุณลิงซูรี่มา ณ ที่นี้ค่ะ) และเล่นเกมดื่มน้ำจันท์คนละจอกสองจอก จนเมาคอพับหลับไปตามๆ กันก็หลายคน 555 แต่ลิงสาวยังครองสติได้จนถึงเช้า…เนื่องจากเธอสำเร็จวิทยายุทธ์ขั้นสุดยอดการดื่มน้ำจันท์มาจากสำนักเดิมของเธอนั่นเอง 😉 [ควรภูมิใจหรือควรอายดีนะเนี่ย >.<]
แก๊งลิงทโมนหลายสิบชีวิต ได้เริงกันที่บ้านศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ยันเช้า จึงแยกย้ายกันกลับภูมิลำเนา
แต่เดี๋ยวก่อน! ถ้าคุณคิดว่าแก๊งรวมลิงจะแยกย้ายกันจริงๆ แล้วล่ะก็ ขอบอกว่าคุณคิดผิด! เพราะแก๊งรวมลิงยังสามารถจัดกิจกรรมเริงตีลูกขนห่านได้อีก ในวันรุ่งขึ้น (ทั้งๆ ที่เมื่อคืน ลิงแต่ละตัวได้ดื่มน้ำจันท์ไปมิใช่น้อย) สามารถจริงๆ เอ้า…คารวะ 1 จอก..เอ๊ย..ไม่ใช่ๆ เล่าต่อๆ
ลิงสาวได้มีโอกาสประลองฝีมือหวดลูกขนห่านที่ได้ร่ำเรียนมาตั้งแต่สมัยเยาว์วัยกับแก๊งรวมลิงอย่างสนุกสนาน วันนั้นลิงสาวได้รู้จักลิงเพิ่มอีก 1 ตัว คือลิงแพะ ที่มีความสามารถทางดนตรีและสามารถพูดได้หลากหลายภาษา (ยกเว้นภาษาคน…เอ๊ย..ล้อเล่นน) มีลิงตัวนึงกระซิบบอกมาว่าตอนลิงแพะเล่นเปียโน ระดับความหล่อจะเพิ่มขึ้นอีก 10 จุด >.<
All about “เริง”
ลิงสาวได้มีโอกาสร่วมเริงอีกครั้งกับแก๊งรวมลิง โดยมีลิงตั่วเฮียและศิษย์น้องของเขาพาไปเที่ยวชมถ้ำหินงอกหินย้อย ณ เมืองเล็กๆ ห่างจากเมืองโลซี่ไปไม่ไกล การเดินทางวันนั้นไม่ได้ศึกษาแผนที่กันมาก่อน แต่เนื่องจากความพยายาม “เริง” จนถึงขีดสุดของลิงทั้ง 3 ตัวจึงทำให้มันเหล่านั้นได้ไปเริงสมใจ และกลับเข้าเมืองโลซี่ในเย็นวันนั้น โดยมีลิงเจ้หญิงน้องพาไปกินแฮมเบอร์เกอร์ที่อร่อยที่สุดใน 3 โลก 😀
และถ้าคุณคิดว่าความเริงจะสิ้นสุดเท่านี้ ขอบอกเป็นครั้งที่ 3 ล้านว่าคุณคิดผิด! แก๊งรวมลิงไปเริงกันต่อที่บ้านลิงหัวหน้าสมาคมรวมลิงฯ พร้อมฉายหนัง Tintin ดูกันอย่างเมามัน คืนนั้นลิงหัวหน้าสมาคมรวมลิงฯ ได้เอื้อเฟื้อจวนของตนเองให้ลิงสาวได้พำนักชั่วคราวเป็นเวลา 1 คืนอีกด้วย
รุ่งเช้าเราวางแผนกันว่าจะไปเดินชมเมืองโลซี่ แต่เนื่องจากอากาศไม่เป็นใจ ลิงหัวหน้าสมาคมรวมลิงฯ จึงแนะนำให้ไปอ่านคัมภีร์เล่นๆ ณ ศูนย์เหล็กม้วน (Rolex) ซึ่งเป็นสิ่งก่อสร้างมหัศจรรย์ของเมืองโลซี่ที่ใครๆ ก็พากันมาศึกษาหาความรู้ที่นี่ โดยมีเจ้าลิงหยอยเป็นผู้พามาชมสถานที่
ในวันนั้นเองที่ลิงสาวค้นพบว่า ข่าวสารในเมืองโลซี่ เดินทางด้วยความเร็วเหนือแสง! ตอนนั้นเจ้าลิงไฮโซเลือดกำเดาออก ณ ศูนย์เหล็กม้วน แต่ปรมาจารย์ริปปาป้า ซึ่งไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์กลับรู้เรื่องราวได้รวดเร็ว ราวกับมานั่งอยู่ที่ศูนย์เหล็กม้วนเสียเอง! และคนส่งสาส์น จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากเจ้าลิงหยอย!
เย็นวันนั้นแก๊งรวมลิงได้นัดกันหวดลูกขนห่านอีกครั้ง โดยมีปรมาจารย์ริปปาป้าร่วมวงเป็นครั้งแรก ลิงสาวค้นพบว่ากิจกรรมหวดลูกขนห่านนี้สนุกที่สุด ก็ตอนปรมาจารย์ริปปาป้าร่วมลงสนามด้วย ถึงแม้ว่าปรมาจารย์ริปปาป้าจะไมได้หวดลูกได้เก่งที่สุด แต่ลีลาและความพยายามชนะเลิศ! จึงได้รับรางวัล ลิง of the match ในวันนั้นไป พร้อมประโยคเด็ดประจำกาย “จะเสิร์ฟแล้วนะ จะเสิร์ฟแล้วนะ 1,2,3…”
เทศกาลเก็บไข่
ลิงสาวได้มีโอกาสพบเห็นเทศกาลเก็บไข่ของชาวดินแดนตะวันตกอันลึกลับด้วย มันจึงวางแผนเดินทางไปประเทศซ่อนเร้นทางตอนใต้กับลิงศิษย์พี่ร่วมสำนัก “คนที่คุณก็รู้ว่าคือใคร” มันได้ชวนลิงตัวอื่นๆ ที่สนใจไปด้วย เนื่องจากมันได้ทำการจองโรงเตี๊ยมสำหรับ 3 ตนไว้แต่ไปได้เพียงแค่สอง
ลิงเจ้หญิงน้องอยากไปร่วมผจญภัยด้วยมาก แต่ติดที่มันได้นำตราประจำตัวไปขอบัตรเข้าเมืองอื่น และไม่มั่นใจว่าจะนำตราประจำตัวกลับมาทันวันเดินทางหรือไม่ จึงจำต้องปฏิเสธอย่างน่าเสียดาย
ด้วยความเริงเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อลิงสาวทำการ round facebook แล้วพบว่าเพื่อนร่วมสำนักของตนไปเยือนเมืองแห่งหนึ่ง ณ ดินแดนกังหันลมที่มีดอกทิวลิปบานสะพรั่ง ลิงสาวจึงเกิดอาการ “เริง” กำเริบ ต้องการชมดอกทิวลิปบ้าง อะไรบ้าง แต่ครั้นจะให้เดินทางไปดินแดนกังหันลมก็คงจะเปรี้ยวเกินไป จึงได้ชวนลิงเจ้หญิงใหญ่ และ ลิงเจ้หญิงน้องไปชมดอกทิวลิป ณ เมืองมอดและเมืองมองเธอว์ แห่งสมาพันธรัฐ swatch….วันนั้นเองเป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพันของลิงสาวทั้งสาม
สลสสส
ถ้าชีวิตไม่มีอุปสรรคก็ไม่มีวันได้พบมิตรแท้ ลิงสาวทั้งสามได้ช่วยกันแลกเปลี่ยนคำปรึกษา เพื่อช่วยกันและกันในการแก้ปัญหา และทั้งสามได้พบว่ามันเข้ากันได้อย่างประหลาดราวกับพี่น้องที่พลัดพรากจากกันมานาน ลิงสาวทั้งสามตัวจึงตกลงใจตั้ง “สมาคมลิงโสดแห่งสมาพันธรัฐ Swatch” ขึ้น โดยมีลิงเจ้หญิงใหญ่เป็นประธาน ตอนนี้ต้องมาคอยลุ้นกันว่าใครจะออกจากสมาคมได้ก่อนกัน 😉 [มีวี่แววว่าลิงเจ้หญิงน้องจะเป็นผู้ตีตนจากสมาคมเป็นคนแรก >.<]
วันขึ้นปีใหม่
เนื่องจากลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่และภริยา เพิ่งเดินทางกลับมาจากการปฏิบัติภารกิจที่ดินแดนแห่งโลกตะวันออกมาได้ไม่นาน ลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ จึงได้ดำริที่จะจัดการ “เริง” เป็นการเฉพาะเมืองเจนี่ เพื่อให้ศิษย์น้องทั้งหลายได้มีโอกาสกราบคารวะและทำความรู้จักภริยาของเขา
ภริยาของลิงศิษย์พี่ ทำขนมเส้นตามตำรับแห่งเมืองที่นางจากมาให้เหล่าลิงทโมนแห่งเมืองเจนี่ได้ลิ้มรส มันช่างอร่อยเลอเลิศเปิ๊ดสะก๊าดมากๆ 🙂
และเนื่องจากกำหนดการเริงครั้งนี้ ตรงกับวันขึ้นปีใหม่ของดินแดนแห่งโลกตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์พอดี เจ้าลิงเซอเซอ ซึ่งพกพาความติสท์มาเต็มเปี่ยม ได้ริเริ่มที่จะทำการรดน้ำดำหัวลิงศิษย์พี่เพื่อขอพร ในฐานะผู้อาวุโสที่สุดในบรรดาลิงทั้งหลายแห่งเมืองเจนี่
ลิงศิษย์พี่ฯ ทราบมาว่าลิงสาวจะต้องเดินทางกลับดินแดนแห่งโลกตะวันออกในไม่ช้า และได้รับมอบหมายให้ไปร่ำเรียนฝึกปรือวิชาขั้นสูงสุดต่อไป จึงได้อวยพรลิงสาว ว่า “ให้กลับไปสอบซ่อมให้ผ่าน” (ลิงสาวฝากกระซิบมาว่าขอให้พรของศิษย์พี่เป็นจริง การ training ครั้งนี้ขอให้สอบผ่านทุกครั้ง อย่าได้ต้องซ่อมเล้ยยย….สาธุ)
การเริงครั้งนี้ทำให้รู้ว่า ถ้าได้ชื่อว่าเป็นสมาชิกสมาคมรวมลิงฯ แล้ว ไม่ว่าจะมาจากเมืองไหน ก็มีความสามารถในการเริงไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน! แก๊งลิงทโมนเริงกันจนดึกจนดื่น จนกระทั่งคนขับเกวียนรับจ้างพากันกลับบ้านนอนหมด ลิงศิษย์พี่ฯ จึงได้นำเกวียนของเขาออกไปส่งบรรดาศิษย์น้องทโมนทั้งหลายถึงบ้านเมื่อเวลาเลยเที่ยงคืนมาหลายชั่วยาม
ติดเกาะ
ลิงสาวใกล้จะสำเร็จเคล็ดลับวิชาจาก “คนที่คุณก็รู้ว่าใครแล้ว” มันจึงอยากใช้เวลาว่างเท่าที่มีในการท่องเที่ยวให้ได้มากที่สุด มันชวนลิงเจ้หญิงใหญ่ และลิงตั่วเฮียไปเมือง วัววัว ที่อยู่ที่ด้านหนึ่งของทะเลสาบกว้างใหญ่ เป็นแคว้นอีกแคว้นหนึ่งที่ไม่ได้สังกัดอยู่ในสมาพันธรัฐ Swatch
และด้วยความเริงอย่างถึงขีดสุด ทำให้ลิงทั้งสามตนมิได้ดูเวลาเรือรับจ้างรอบสุดท้ายที่จะกลับมายังสมาพันธรัฐ Swatch มันมัวแต่ “เริง” กินเครปที่อร่อยที่สุดใน 3 โลกจนเพลิน จนสุดท้ายค้นพบว่าคนขับเรือรับจ้างได้กลับบ้านกลับช่องตนเองไปแล้ว พวกมันเข้าไปถามในโรงเตี๊ยมริมทะเลสาบ พบว่าหนทางกลับสมาพันธรัฐ Swatch ช่างยากลำบากเสียนี่กะไร
“นี่เราจะต้องนอนที่โรงเตี๊ยมนี้จริงๆ หรือ?” ลิงสาวคิดในใจ และต่อด้วยประโยคที่ว่า “มีลิงตั่วเฮียค้างร่วมชายคาด้วยนะ….บรึ๋ยส์ส์ แค่คิดก็กลัวแล้นน >_< “
แต่แล้วก็มีเสียงสวรรค์จากลิงเจ้หญิงใหญ่บอกว่า
“ลองโทร. หาลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ ดูนะ เพราะจริงๆ แล้วเมืองนี้ก็สามารถใช้เกวียนเดินทางมาถึงได้เช่นกัน”
และด้วยเพราะสวรรค์ต้องการโปรดลิงเจ้หญิงใหญ่และลิงสาว บวกกับความเมตตาอันเปี่ยมล้นของลิงศิษย์พี่ฯ จึงทำให้ลิงศิษย์พี่ฯ ขี่เกวียนมารับลิงทั้ง 3 ตนกลับสมาพันธรัฐ Swatch และเอื้อเฟื้อจวนของตนในการ “เริง” ดูหนังเรื่อง Ribbon Hood กันต่อ…เริงจริง อะไรจริง ลิงพวกนี้ >_<
เย็นวันนั้นลิงทั้งสามได้กลับสมาพันธรัฐ Swatch อย่างปลอดภัยด้วยความช่วยเหลือของลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ ขอกราบคารวะมา ณ โอกาสนี้ค่ะ
งานเลี้ยงของคุณป้า
วันรุ่งขึ้น คุณป้าเจ้าของโรงเตี๊ยมที่ลิงสาวและเพื่อนของมันพักอาศัยอยู่ ได้จัดงานเลี้ยง (ไล่)ส่ง ลิงทั้งสองตัวให้ ณ ร้านอาหารของเพื่อนเขา ในเมืองเจนี่ งานนี้นอกจากลิงในเมืองเจนี่ มารวมตัวกันแล้ว ยังมีลิงนักวิเคราะห์ และลิงซูรี่ มาร่วม “เริง” กับเขาด้วย 😉 (บอกแล้วว่าความเริงไม่เข้าใครออกใคร ไม่ขึ้นกับว่าอยู่เมืองไหน 555)
เหล่าลิงทโมนทั้งหลาย เริงกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางอาหารจากดินแดนตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์อันเลิศรส และการพูดจากันอย่างออกรสออกชาติ ในการนี้ ลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ และภริยา ได้เอื้อเฟื้อจวนของตนเป็นสถานที่เริงต่ออีกด้วย เหล่าแก๊งลิงย่อยๆ ย้ายไปเริงกันต่อที่จวนลิงศิษย์พี่ ณ เมืองเจนี่ โดยมีลิงซูรี่เป็นผู้บรรเลงเพลงกล่อมเหล่าลิงทุกตัว
ลิงสาวต้องขอตัวกลับก่อน เนื่องจากมันติดภารกิจสำคัญ คุยกับมารดาในตอนเย็นของทุกวัน ผ่านการสื่อสารทางโปรแกรมขั้นสุดยอดทาง internet เพราะลิงสาวเป็นลูกลิงเพียงตัวเดียวของครอบครัว ทำให้มารดามีความเป็นห่วงมากเป็นพิเศษ [คาดว่าถ้ามารดาได้มาอ่านบันทึกการเดินทางฉบับนี้แล้ว คงจะเป็นลมเลยทีเดียว…ลูกชั้น “เริง” ขนาดนี้เลยเหรอ 555 ขอความกรุณาแก๊งลิงทั้งหลายเก็บบันทึกฉบับนี้เป็นความลับจากมารดาของลิงสาวด้วยจะเป็นพระคุณยิ่ง 😉 ]
เที่ยวชมเมืองโลซี่กับสมาคมรวมลิงฯ
วันเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ ผ่านไปเดี๋ยวเดียว ก็ถึงสัปดาห์สุดท้ายในดินแดนแห่งโลกตะวันตกอันลึกลับของลิงสาวแล้ว วันสุดท้ายเดินทางกลับ สมาคมรวมลิงฯ ได้จัดกิจกรรมรวมลิงทุกตัวเพื่อเที่ยวชมเมืองโลซี่ตามรอยพระบาทฯ ในตอนเช้า และกิจกรรมหวดลูกขนห่านในตอนเย็นขึ้น
แต่ถ้าคุณคิดว่าลิงสาวจะไปร่วมกิจกรรมนี้ในตอนเช้า ขอบอกว่าคุณคิดผิด! เนื่องจากลิงสาวมีความเริงอย่างเต็มเปี่ยม มันจึงชวนลิงเจ้หญิงใหญ่มาตั้งแต่ตอนเย็นก่อนวันงาน มาเริงกันอย่างย่อยๆ เพื่อเป็นการเตรียมพร้อมการเริงครั้งใหญ่ ณ บ้านลิงเจ้หญิงน้องและลิงนักวิเคราะห์ งานนี้ลิงเจ้หญิงใหญ่เข้าครัวลงมือทำเอง กะเพราะไก่ไข่ดาวแสนอร่อย และลิงเจ้หญิงน้องใจดีพาไปลิ้มรส chocolate ร้อนที่อร่อยที่สุดในเมืองโลซี่อีกด้วย…อร่อยจริงๆ นะ ^o^
กิจกรรมตอนเช้า ปรมาจารย์ริปปาป้าเป็นผู้นำชมเมืองและบรรยายเกร็ดความรู้ต่างๆ นานา ให้พวกลิงทั้งหลายตาสว่าง และหัวแหลมขึ้นอีก 3 จุด โดยมีลิงสาวเป็นผู้ช่วย (ไม่รู้ช่วยรึเปล่า ท่าทางจะเป็นช่วยป่วนซะมากกว่า 555) โดยแก๊งลิงได้เดินทางไปเยือน แฟลตเลขที่ 16, 19 มหาวิทยาลัยเก่าของเมืองโลซี่ และ ที่สุดท้ายคือศาลาไทย
กิจกรรมตอนบ่ายได้เคลื่อนย้ายพลไปที่สถานจัดกิจกรรมหวดลูกขนห่าน แต่กว่าจะได้หวดลูกขนห่าน ลิงทุกตัวต้องผ่านกิจกรรมทลายน้ำแข็งในตัวซะก่อน (Break the ice) กิจกรรมนี้สนุกสนานเฮฮามาก ลิงสาวรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นลิงเด็กอีกครั้ง (อันที่จริงแล้ว มันก็ยังไม่แก่นะ >.<) และตามมาด้วยกิจกรรมหวดลูกขนห่านกันอย่างสนุกสนาน ^w^
ลิงสาวได้พบเพื่อนลิงอีกหลายตัว เดินทางมาจากหลากหลายเมืองทั่วสมาพันธรัฐ Swatch สุขสนุกสนานอย่างมาก
เริงส่งท้าย
ในตอนเย็น แก๊งลิง ณ เมืองโลซี่ ได้จัดกิจกรรม “เริงส่งท้าย” ให้กับลิงสาวและเพื่อนของมัน และบังเอิญว่าเป็นช่วงเวลาใกล้เคียงกับวันคล้ายวันเกิดของลิงหยอย และลิงหน้ามึนพอดี จึงถือเป็นการจัดกิจกรรม “เริง” ไปพร้อมๆ กันเลย งานนี้ได้รับการเอื้อเฟื้อสถานที่จากลิงหน้าเด็ก โดยเธอได้อนุญาตให้ใช้ที่พำนักชั่วคราวในการศึกษาวิทยายุทธ์ของเธอสำหรับการเริงครั้งนี้
บรรดาข้าวปลาอาหารได้รับการสนับสนุนจากลิงหน้าเด็กกับเมนูต้มยำกระดูกหมูแสนอร่อย ลิงตั่วเฮียกับเมนูหมูกระเทียมพริกไทย และลิงเจ้หญิงใหญ่กับข้าวมันไก่แสนอร่อย (แนะนำว่าให้ลิงเจ้หญิงใหญ่เปิดโรงเตี๊ยมขายข้าวมันไก่ ในเมืองเจนี่ได้ เดี๋ยวลิงสาวกับลิงเจ้หญิงน้องจะช่วยหาลิงหนุ่มหล่อๆ มาสับไก่ให้นะคร้า)
ในการเริงส่งท้ายเราได้เสวนาปัญหาวิชาการ โดยวิทยากรลิงผู้เชี่ยวชาญ ลิงสาวจากเมืองลูกาโน่ และลิงบอลลี่ ณ เมืองโลซี่ ผู้ที่ถูกที่บ้านกักเก็บตัวไม่ยอมให้ออกมาเจอโลกภายนอก กิจกรรมเสวนาครั้งนี้มีลิงตั่วเฮียนำทีมตั้งคำถามอันลึกซึ้งและลึกลับ ยากที่จะเปิดเผยหรือหาฟังได้จากที่ไหน นับเป็นบุญหูของลิงทุกตัวที่ได้ฟังเลยทีเดียว >.<
ลิงสาวเริง to the max โดยการใช้เวลาคืนสุดท้ายในสมาพันธรัฐ swatch ที่บ้านลิงเจ้หญิงน้อง ณ เมืองโลซี่ จึงค่อยเดินทางกลับเมืองเจนี่ในรุ่งสางของวันรุ่งขึ้น
สาส์นสุดท้ายถึงบรรดาเพื่อนลิง
งานเลี้ยงย่อยมีวันเลิกเรา แต่มิตรภาพต่างหากที่จะยั่งยืนตลอดไป ลิงสาวมิอาจใช้ชีวิตอยู่ที่ดินแดนแห่งโลกตะวันตกอันลึกลับได้อีกต่อไป เมื่อเวลาของมันหมดลง มันจำต้องเดินทางกลับดินแดนแห่งโลกตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งหิมะไม่เคยตก เพราะมันมีภารกิจสำคัญต้องร่ำเรียนสุดยอดคัมภีร์สูติศาสตร์ นรีเวชวิทยา ณ ราชสำนัก “วังหลัง”
เจ้าลิงสาวอยากให้เพื่อนของมันรู้ไว้ว่า ช่วงเวลาสั้นๆ ที่สมาพันธรัฐ Swatch เป็นช่วงที่มันมีความสุขสนุกสนานอย่างมาก และมันจะไม่ลืมช่วงเวลาดีๆ เหล่านี้เลย ถ้าเหล่าบรรดาเพื่อนลิง ได้มีโอกาสเดินทางกลับดินแดนแห่งโลกตะวันออกอันศักดิ์สิทธิ์ และยังคิดถึงมัน ก็สามารถไปหามันได้ทุกเวลา ณ ราชสำนัก “วังหลัง” เพราะคาดว่ามันคงจะไม่ไปไหนจากบ้านหลังที่สองแห่งนี้ (ยกเว้นโดนปรามาจารย์ขับไล่อ่ะนะ)
หรือถ้าเหล่าบรรดาเพื่อนลิงมีปัญหาด้านสุขภาพต้องการปรึกษา ก็สามารถมาปรึกษามันได้เช่นกัน อะไรที่รู้จะตอบ อะไรที่ไม่รู้จะพยายามไปหาคำตอบมาให้ ถ้ามีปัญหาต้องการปรึกษาด้านการแพทย์อย่างเร่งด่วนก็สามารถกริ๊งกร๊างหากันได้ตลอดเวลา เพราะโทรศัพท์ของมันเปิดตลอด 24 ชั่วโมง (ถ้าไม่รับสายแปลว่าติดภารกิจสำคัญกว่า…นั่นคือการคุยกับผู้ชาย 555….ไม่ใช่ๆๆ แหมๆๆ ดูแลคนไข้อยู่!) แต่ลิงสาวก็อยากให้ลิงทุกตัวมีสุขภาพดีมากกว่า ถ้าจะมาหากันก็มาหากันด้วยความคิดถึงดีกว่ามาหาเพราะป่วยเนอะ ^w^
ขอบคุณลิงทุกตัวสำหรับช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมา
ขอบคุณจริงๆ จากใจ
หวังว่าเราคงจะได้พบกันใหม่ ณ ที่ใดที่หนึ่งบนโลกเบี้ยวๆ ใบนี้
ลิงเจิงเจิง/ลิงหัวใส/ลิงหัวแหลม
เมษายน 2555
rue.des.paquis.25 